Les choristes (2004)

De orkestmeester Pierre Morhange verneemt het overlijden van zijn moeder. Na de begrafenis krijgt hij onaangekondigd bezoek van een van zijn vroegere schoolkameraden, Pépinot, die hij al 50 jaar niet meer gezien heeft. Deze overhandigt hem het dagboek van hun surveillant, Clément Mathieu.

In 1949 is Clément Mathieu een werkloze muziekleraar, die een betrekking van surveillant aanvaardt in het internaat «Au Fond de l'Étang» ("op de bodem van het meer"), waar de moeilijke gevallen worden geplaatst. Rachin, de directeur, laat een ijzeren discipline heersen en zijn ordewoord is: «Action, reaction!» (Actie, reactie!). Als een leerling een fout maakt, wordt hij zonder pardon gestraft. Mathieu snapt echter dat de kinderen meer nood hebben aan begrip en vrijheid. Hij krijgt van de directeur de toelating om een koortje op te richten in zijn klas.

Hierdoor worden de twee visies op de opvoeding in het internaat onderstreept: de directeur die tucht wil en Mathieu, die met zijn koor een doel aan de kinderen wil geven. Mathieu lukt het echter niet de moeilijk opvoedbare jongen Mondain te heropvoeden. Mondain is in het internaat geplaatst door een psychiater. Als er geld uit de kas van het internaat verdwijnt beschuldigt directeur Rachin Mondain ten onrechte. Het geld is namelijk door Corbain weggenomen. Hij zegt dat hij het wilt gebruiken voor een heteluchtballon.

De weldoeners van het internaat, zoals de gravin, hebben ondertussen over het koortje gehoord en zouden het graag ook horen. Mathieu laat hen onder meer Morhange horen, een gesloten maar zeer getalenteerde jongen.

Op het moment dat de directeur de eerbetuigingen ontvangt, waarvoor eigenlijk alleen Mathieu verantwoordelijk is, teistert een brand een gedeelte van het internaat. De brand lijkt uit wraak aangestoken te zijn door Mondain, die met een sigaret aan het spelen is terwijl hij vanuit de verte naar de brand kijkt. Gelukkig waren de kinderen in het bos aan het spoorzoeken onder leiding van Clément Mathieu, maar voor de directeur is elke gelegenheid goed om zich van Mathieu te ontdoen en hij ontslaat Mathieu op staande voet. De surveillant verlaat de school en krijgt vanuit het venster een regen aan papieren vliegtuigjes met dankbetuigingen en wensen van de kinderen.
Wanneer hij later de bus wil halen om de school te verlaten, komt Pépinot aangerend, en vraagt of hij meemag. Mathieu weigert eerst, maar daarna kan hij het jongetje daar niet zo laten staan en neemt hem mee.